کلیدهای فتح دلهای مردمان

(مسلما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوند رحمان محبتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد!)

ایمان و عمل شایسته، کلید هایی هستند که می توان با آنها قفل دلهای مردمان را گشود، و سرزمین قلبهایشان را برای همیشه فتح کرد.

محبوبیّت نزد مردم، در گرو ایمان و عمل شایسته است. هرگاه دیدیم چشمه محبوبیّت مان خشک شده است باید به عقیده یا عملکرد خود شک کنیم چه آنکه وعده ی خدا تخلّف ندارد.

اگر آفتاب یاد خدا از سرزمین قلبتان غروب کند؟

(و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!)

هر کس خدا را زیر روشنایی آفتاب گم کند خود را در تنگنای زندگی محصور و محبوس خواهد یافت.

چه پندار باطلی است که گمان می کنیم تازیانه سختی و تنگی معاش تنها بر گرده مستمندان فرود می آید، زندگانی آنان که در آغوش خروالها پول می خوابند و بر پشتی دارایی ها تکیه می دهند، بیشتر از هر کس و هر چیزی، زیر سندان حرص، دلهره و ترس در تنگی و فشار است.

آنان که پشت به آفتاب راه می روند جز سایه شان را نخواهند دید، اینان به مجازات همین غفلت، در قیامت کور محشور خواهند شد.

از ماست که بر ماست!

(و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم، از آن خوشحال می‌شوند؛ و هرگاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام داده‌اند به آنان رسد، ناگهان مأیوس می‌شوند!)

هر چه رحمت است از خداست و هر چه مصیبت و ناگواری، از ما؛ پس کسی را مقصر ندانیم اگر در چاهی فرو می افتیم که به دستان خود حفر کرده ایم.

پیمانه ظرفیت انسانها یکی نیست، برخی با اندکی نعمت، شاد و سر مست می شوند و با اندکی تلخی، به بن بست می رسند. باید در دعاهایمان از خدا بخواهیم که پیش و بیش از هرنعمتی، نخست ظرفیت تحمل آن را به ما عطا کند.